W minionym stuleciu, po zerwaniu zaręczyn, osobie poszkodowanej przysługiwało odszkodowanie. A jak jest teraz? 

W minionym stuleciu, po zerwaniu zaręczyn, osobie poszkodowanej przysługiwało odszkodowanie. A jak jest teraz? 

Sprawdź jakie prawa obowiązują narzeczonych i pozostających w związku partnerskim. Jeszcze po II wojnie światowej, zgodnie z prawem, strona poszkodowana po zerwaniu zaręczyn mogła liczyć na odszkodowanie.


Większość związków narzeczeńskich ma szczęśliwy finał – kończy się  zawarciem małżeństwa. Powodów, dla których jedna ze stron może zmienić zdanie, jest mnóstwo. W czasach kryzysu kością niezgody często stają się finanse. Rosną koszty organizacji przyjęcia weselnego, zaczyna brakować pieniędzy na zakup mieszkania. W rezultacie narzeczeni wciąż przesuwają datę ślubu. Kiedy dochodzi do rozstania pojawiają się problemy z rozliczeniem ewentualnego wspólnego dorobku.  

Dziś nasze prawo nie uznaje takiego statusu jak narzeczeństwo. Nie ma zapisu prawnego, regulującego jakiekolwiek sprawy związane z zaręczynami. 

Kiedy zostają tylko roszczenia
W przypadku instytucji małżeństwa prawo przewiduje wspólnotę lub rozdzielność majątkową, które niemal we wszystkich przypadkach wskazują, jak rozliczać się z dóbr materialnych w momencie  zakończenia związku i orzeczenia rozwodu. Oświadczyny nie muszą kończyć się rozstaniem, warto jednak przyjrzeć się sprawie drogich prezentów, którymi obdarowują się narzeczeni. Po zakończeniu związku, każda ze stron może oczekiwać ich zwrotu. Narzeczeństwo od strony prawno-finansowej jest skomplikowane i zależy od wielu kwestii.
Przykładowo, w przypadku opłacenia przez narzeczonego np. operacji plastycznej swojej partnerki lub zakupu bardzo kosztownego pierścionka zaręczynowego nie może on po rozstaniu wymagać zwrotu pieniędzy, ponieważ takie czyny traktowane są jako dobrowolna darowizna.
A jak rozliczyć się w przypadku posiadania wspólnej nieruchomości? – Należałoby założyć sprawę sądową o tzw. zniesienie współwłasności. Jeżeli dwie osoby kupują wspólnie mieszkanie, to są współwłaścicielami w częściach ułamkowych. Po rozstaniu warto uregulować tę kwestię tak, by mieszkanie przyznać na wyłączność jednej ze stron. Natomiast druga miałaby prawo do zwrotu wpłaconej przez siebie kwoty na zakup tej nieruchomości – wyjaśnia Katarzyna Bórawska, adwokat z kancelarii B-Legal z Torunia.

Spotkamy się w sądzie!
Co w przypadku, gdy zamożny absztyfikant kupił swojej wybrance auto wysokiej klasy, a później odkrył, że narzeczona nie była mu wierna? – Darczyńca, który chce odzyskać prezent, musiałby wykazać rażącą niewdzięczność obdarowanej narzeczonej. Takie sprawy są do wybronienia, a auta do odzyskania – przekonuje adwokat Katarzyna Bórawska.
Jednak odwołanie darowizny nie znajdzie zastosowania w sytuacji, w której partnerzy rozstaną się w sposób bezkonfliktowy lub w sposób zawiniony przez darczyńcę. Warto podkreślić, że polski ustawodawca w żaden sposób nie reguluje dokonywania rozliczeń majątkowych pomiędzy partnerami w związkach nieformalnych. Dlatego w trakcie postępowania sąd może przedstawiać różne linie interpretacyjne.

Jaka jest różnica pomiędzy konkubinatem i narzeczeństwem?

– Konkubenci to osoby, które prowadzą wspólne gospodarstwo domowe i razem mieszkają. Ich relacja nie musi prowadzić do zawarcia związku małżeńskiego. Mówiąc zaś o narzeczonych, mamy na myśli osoby, które nie muszą ze sobą faktycznie mieszkać, ale złożyli sobie przyrzeczenie i planują zawarcie związku małżeńskiego. Uprawnienia tych osób są niestety znacząco mniejsze od praw małżonków – mówi Katarzyna Bórawska.
Małżonkowie są bardziej uprzywilejowani, chociażby poprzez prawo do dziedziczenia po sobie, prawo do podziału wspólnie zgromadzonego majątku, prawo do renty czy emerytury po małżonku, prawo do alimentów po rozwodzie.
Mało osób wie, że osobie narzeczonej (także w parze homoseksualnej) przysługuje prawo do udzielenia informacji o stanie zdrowia pacjenta oraz proponowanych oraz możliwych metodach diagnostycznych i leczniczych, wynikach leczenia. Narzeczony może w takim przypadku powoływać się na fakt, iż pozostaje on opiekunem faktycznym pacjenta. Chodzi o osobę sprawującą, bez obowiązku ustawowego, stałą opiekę nad pacjentem, który ze względu na wiek, stan zdrowia albo stan psychiczny takiej opieki wymaga.  

«
»